De beste erwtensoep ooit

De beste erwtensoep ooit

De erwtensoep van mijn vader is wereldberoemd binnen onze familie (hij heeft vijftien broers en zussen). Er staat steevast een grote, dampende pan op het vuur als hij jarig is. Niemand eet voordat hij komt, want het is al jaren traditie; in plaats van gebak krijgt iedereen een bord, kom of mok van deze soep. En wie wil, schept nog eens op.

Als er één familierecept is dat ik trots op mijn blog zou willen zetten, is het deze snert wel. Tijd om mijn vader als gastblogger te vragen. Maar mijn zus, van de foodblog Dewi Kookt, was net wat sneller. ‘Het echte recept ontfutseld’, zegt ze terwijl de foto op het scherm verschijnt. Ik houd mijn gezicht in de plooi, tenminste, dat probeer ik. Ze lacht. ‘Plaats ‘m gerust ook op jouw blog, hoor. Het is niet voor niets een familierecept. En ik heb ‘m ook niet zelf ontwikkeld.’

De beste erwtensoep ooit is bij deze ook het meest gedeelde familierecept ooit. Ik tik de tekst niet over, maar stuur je door naar papa’s erwtensoep op Dewi Kookt.

Foto: Dewi Kookt

Hachee

(Bijna) volgens oma’s recept

Brabantse hachee

Hachee op tafel vind ik altijd een prettig vooruitzicht. Het verjaagt het chagrijn van een irritante file en het verwarmt na een stevige boswandeling. Hachee is voor mij een schoolvoorbeeld van comfort food. Eten waar je een fijn, huiselijk gevoel bij krijgt.

Dit gerecht is een familierecept, maar – sorry oma – ik voeg een beetje sambal toe voor wat extra pit. Met deze hoeveelheid krijg je geen pepersmaak, maar speelt het een rol op de achtergrond.
Soms kan ik het niet laten en gaat er nog wat peperkoek doorheen of mosterd. En soms vervang ik een deel van het vocht door wijn of bier. Maar echte hachee, daar moet je niet teveel mee uithalen. Anders is het geen hachee meer, maar een ander stoofpotje.

Een goed Brabants bordje eten. Lekker bij wortelstamp of aardappelpuree en rode kool met appeltjes.