Siciliaanse nieuwjaarspasta

Siciliaanse nieuwjaarspasta

Nog geen idee wat je op tafel zet op 1 januari? Vier het begin van het nieuwe jaar dan op z’n Siciliaans in met deze pasta per Capo d’Anno. Daar zul je geen spijt van krijgen. Of je nu brak bent van een avondje stappen of familiebezoek, je hebt vast behoefte aan een snel maar smakelijk bordje eten.

De Siciliaanse nieuwjaarspasta is een goed huwelijk tussen zachte, romige pasta en vurige tomatensaus. De reuzel die ik gebruik geeft een typische smaak. Boter is een beter alternatief dan olijfolie, maar haalt net wat van de verfijning van de smaak af.

“Luiheid ten top met een subliem resultaat”

Maar eigenlijk moet ik niet zeuren met mijn ‘verfijning’. Dit recept is namelijk een zeer vereenvoudigde versie van de Lasagne per Capo d’Anno (from Palermo, Sicily) uit Foods of Sicily & Sardinia and the smaller islands van Guiliano Bugialli.
In plaats van zelf verse pasta met veel ei te maken, gebruik ik gedroogde. En de mix van rundergehakt, varkensgehakt en saucijs vervang ik gemakshalve door half-om-halfgehakt. In Palermo gebruiken ze de ricotta van schapenmelk waar de streek om bekend staat. Ik heb de ricotta deze keer niet eens zelf gemaakt, terwijl ik er doorgaans mijn hand niet voor omdraai. Sterker nog; ik heb het recept uitgeschreven en mijn vriend heeft gekookt. Luiheid ten top met een verrassend subliem resultaat.

Dus nu alleen nog iemand vinden die het voor je maakt.

Spaghetti Bolognese

Pasta Bolognese

Spaghetti Bolognese? Pure horror, als je het aan Academia Barilla vraagt. Dit voedingsinstituut uit Parma (gevestigd op het terrein van de voormalige Barilla pastafabriek) beschermt, promoot en ontwikkelt de Italiaanse keuken en etenswaren. Academia Barilla haalde onlangs uitgebreid de pers door een tiental culinaire no-no’s te presenteren die buitenlanders als typisch Italiaans beschouwen, maar die Italianen helemaal niet als zodanig kennen.

Rood-witte onzin
Eén van die no-no’s is spaghetti Bolognese. Het wereldberoemde gerecht klopt van geen kanten. Zo komt het helemaal niet uit Bologna en wordt het van oudsher met tagliatelle (brede, platte pastaslierten) gegeten. Wie olie aan het pastawater toevoegt, heeft nog een andere culinaire doodzonde te pakken; olie voeg je zo nodig na het koken toe. En een rood-wit geblokt tafelkleed? Dat is echt not done.

Tuinbonenpuree met cichorei * Fave e cicoria

Frans stoot me aan. “Anna vraagt of je de cichorei wilt proeven.” Ik haast me naar het fornuis waar de Italiaanse enkele slappe stengels uit de koperen pan vist. De garing is prima, maar ik vind ze wat aan de zoute kant. Maar ach, dat mag ik wel. Anna staat nieuwsgierig te kijken en Frans vertaalt mijn bescheiden mening in het Italiaans.

Ik draai al een uurtje of twee mee in de keuken van de Tonino en Anna Zizzi, maar dit is het eerste moment van de kookworkshop waarop ik niet braaf doe wat er wordt gezegd of een ingrediënt, bereiding of quote op mijn blocnote pen. Mijn adem stokt een beetje. Zou het gewaardeerd worden? De discussie in het Italiaans die dan losbarst maakt het niet duidelijker. Nou ja, ze zijn in elk geval niet ontzettend boos op me, maar ze zijn wel hevig geëmotioneerd. Op z’n Italiaans. En iedereen wil van de cichorei proeven.

Spicy avocadosoep

Spicy avocadosoep

Een vullend en gezond soepje dat je lauwwarm serveert. Een vega(n) recept, wat je eventueel kunt uitbreiden met een side dish met vlees.
Het is een wolf in schaapskleren. In het begin komt-ie over als een zacht, bijna babyachtig hapje, totdat de peper doorbreekt en een zeer volwassen prikkeling op de tong geeft.

Geef er eens in de pan gebakken tortilla-tosti’s bij. Beleg een tortilla met kaas en eventueel groenten. Of vleeswaar, zoals gerookte kipfilet. Leg er een tweede tortilla bovenop en bak aan beide kanten totdat de tortilla bruine plekjes vertoont en de kaas gesmolten is. Snijd de tortilla-tosti in punten.

Ook een leuk idee: serveer deze avocadosoep in amuseglaasjes. Steek er dan een tacochip in.

Risotto met scamorza, spek en spinazie

Risotto met scarmorza, spek en spinazie

Scamorza is geen alledaagse kaas in Nederland, terwijl het zo’n gemakkelijk ingrediënt is. Het smelt fijn, heeft een duidelijke maar niet te extreme smaak en is in veel gerechten te gebruiken. Meestal is deze Italiaanse kaas gemaakt van koemelk, soms van schapenmelk.
Scamorza heeft nog het meest weg van een stevigere, minder vochtige mozzarella. Meer bite en meer pit. Het wordt ook op een zelfde manier gemaakt. Probeer scamorza eens als vervanger van mozzarella, bijvoorbeeld in een salade met tomaat en basilicum (caprese) of laat een plak op een hamburger smelten.

Scamorza affumicata: gebruik die korst!

Scamorza affumicata is de gerookte variant van deze kaas. Heel belangrijk: rasp de korst van de scamorza affumicata mee. Dit gedeelte van de kaas heeft de sterkste rooksmaak.
Als je geen scamorza affumicata kunt vinden, zou je rookkaas als alternatief kunnen nemen in dit gerecht. Maar rookkaas smaakt duidelijk rokeriger dan de scamorza. Iets minder rookkaas nemen en wat Parmezaanse kaas toevoegen, is ook een optie.

Op de afbeelding zie je een vrij vochtige risotto. Ik vind dat sowieso lekker, maar ditmaal heb ik het ook zo vochtig gehouden vanwege de scamorza. Deze kaas smelt gemakkelijk, maar wordt ook vrij snel weer hard. Zoals mozzarella op een pizza doet. Door de relatief veel bouillon te gebruiken, stolt de kaas minder snel.

Recept risotto met kaas * risotto ai formaggi

Risotto met kaas

Drie kaasjes verdwijnen er in deze smakelijke risotto: taleggio, gruyère en Parmezaanse kaas. In gelijke hoeveelheden.

Parmezaanse kaas en gruyère behoeven geen uitleg meer, die zijn zo ingeburgerd. Taleggio is minder bekend. Het is een Noord-Italiaanse kaas van koemelk, die gemakkelijk smelt. Hij is zacht, romig en een beetje zoet. De oranje korst is eetbaar.

Kaas koop ik bij voorkeur bij de kaasspecialist, vooral als het om een wat specialer kaasje gaat. Mocht de kaas niet op voorraad zijn, dan kan een kaasspecialist je vaak ook een kaas aanraden die je als vervanger kunt gebruiken. In het geval van taleggio kun je een andere Italiaanse kaas nemen, fontina genaamd.

Het is een vrij vullende risotto, dus je hoeft niet zulke grote porties te serveren. Je zou ook met vijf personen van dit voorgerecht kunnen eten.

Rijst uit de oven met krenten en kikkererwten

Rijst uit de oven met krenten en kikkererwten

Een eenvoudig gerecht uit De smaken van Spanje van Claudia Roden: arroz al horno con pasas y garbanzos. Eenvoudig en smaakvol, wat de Spaanse keuken, en daarmee ook de recepten in dit kookboek, typeert.

Het is een vrij zoete gevulde rijst met knoflook. Mild van smaak. Roden stelt gehaktballetje, gebakken spareribs en saucijsjes of bloedworst voor als begeleider.  Wij aten er albondigas (Spaanse gehaktballetjes) bij, wat inderdaad een prima combinatie is. Gebakken kip zonder al te veel poespas zou ook niet misstaan.

De smaken van Spanje is een zeer interessant kookboek. Roden gaat uitgebreid in op de eetgeschiedenis van Spanje, de verschillende regio’s en de basiselementen van de Spaanse keuken. Zij heeft er gerechten in opgenomen die Spanjaarden zelf thuis bereiden. Haar stelregel bij de selectie van de recepten was dat er een evenwicht moest zijn tussen culinair genot en de inspanning die het kost. Daar is zij wat mij betreft prima in geslaagd.

Grootmoeders sukadelappen

Op de eerste frissere dag van het jaar stond ik bij de slager. Ik had mijn vlees en vleeswaren besteld en viste al in mijn tas naar mijn portemonnee.
“Anders nog iets?” klonk de welbekende vraag. Voordat ik het goed en wel in de gaten had, antwoordde ik: “Ja, doe maar vier sukadelappen”. Die stonden helemaal niet op mijn lijstje. Het was het weer dat sprak…

Sukadelappen als impulsaankoop. Best grappig eigenlijk, als je er bij stilstaat.

Er lagen nog aardappels en sperziebonen (uit eigen tuin, die van mijn vader) in de kelder. Prima combinatie. Lekker ouderwets.
En aangezien we met twee goede eters en een peuter met wisselende trek aan tafel zitten, is vier sukades genoeg voor twee keer eten. Het duo dat nu in de vriezer ligt, zet ik met rode kool met appel op tafel. Precies zoals oma het zou doen.