Kerst 2013: Mediterraan Kerstmenu

Een kerstmenu om je vingers bij af te likken. Zonder stress: je hoeft steeds enkel voor de linker of rechter optie te kiezen. Klik op de foto voor het recept. Reis van het oostelijk deel van de Middellandse Zee naar het westen (links) of gooi het over de Italiaans-Franse boeg (rechts). En wil je liever een gang ruilen? Dan doe je dat toch gewoon. Het is jullie kerst.
Eet smakelijk en geniet van elkaar!

Voorgerecht

Geroosterde Aubergine met Saffraanyoghurt

Quiche Champignon met Walnotencrème

Hoofdgerecht

Fava met Gekaramelliseerde Ui en Muntsaus

Romige Preirisotto met Biefstuk op Gorgonzolasaus

Nagerecht

Charlotte à la Russe met Bosbes en Vanille

Limoncello Crème Brûlée / Citroen Crème Brûlée

Flammkuchen

Lekker herfstig met pompoen, peer en spek

Flammkuchen met pompoen

Flammkuchen ademen herfst. Ze zijn warm, knapperig, vullend en geven me een knus gevoel. Dat gaat natuurlijk fijn samen met pompoen. In combinatie met het zoute spek en de pittige peper, ontstaat een easy, rustiek gerecht met een hoge wow-factor. Bistro-style.
Bij mij thuis zijn Flammkuchen helemaal hot. Waarom ze niet populairder zijn in Nederland, snap ik niet. Okay, het klinkt niet sexy, maar je mag het ook tarte flambée noemen, zoals de Fransen doen. Aangezien ze uit het gebied komen dat dan weer Duits dan weer Frans was, is voor beide namen wat te zeggen.

Ik heb al eerder Flammkuchen met jullie gedeeld, maar deze nieuwe variant is gewoon te lekker om voor mezelf te houden. Kijk ook eens naar Flammkuchen met een min of meer traditionele variant met spek en ui (ik leg er ook champignon op) en een vega-variant met gorgonzola, peer en walnoten.

Soupe au pistou

Soupe au pistou

Oh la la. Van Frans eten kan ik alleen al honger krijgen door de naam te horen. Deze soep is hartstikke gezond, voedzaam en geschikt voor vegetariërs en veganisten. Wie wel van vlees houdt, bakt een worst en serveert die in de soep. Het kan allemaal. Ik zou er hoe dan ook een lekker stuk brood bij geven. Liefst een wat steviger brood.

Het fijne aan deze maaltijdsoep vind ik het grote verschil in textuur. Er gaan flink wat bonen in, bij voorkeur gedroogde. Eenmaal gaar kauw je daar heel anders dan op dan op de gekookte wortel of courgette. In deze versie zit aardappel, maar die kun je ook vervangen door pasta (een hand of twee, hou de kooktijd op de verpakking aan). Al dente pasta geeft weer een heel andere bite aan een lepel soep.
Het nat van de soep is relatief flauw, in vergelijking met veel andere soepen, zonder smaakloos te zijn. Maar in combinatie met de pistou, die flink wat rauwe knoflook bevat, maakt dat het gerecht net weer wat spannender. Dat mag ik wel, dat er iets gebeurt in je mond.

Pistou en pesto

Pistou lijkt niet voor niks op pesto; het is nagenoeg hetzelfde. Pistou is pesto zonder pijnboompitten, al dan niet aangevuld met tomaat. Vaak wordt de tomaat in blokjes toegevoegd aan de soep als die niet in de pistou verdwijnt.

Gekruide appeltaart

Gekruide appeltaart

Een mooie, donkere appeltaart met een kruidig tintje. Duidelijk anders dan een doorsnee appeltaart, maar mainstream genoeg om bij een breed publiek in de smaak te vallen.
Wie van een kruidigere smaak houdt, kan er natuurlijk wat meer van de specerijen aan toevoegen. Wel eerst een keer proberen hoe de standaardversie smaakt.

In plaats van een taartdeeg, maak je een beslag voor de bodem. Dat is een stuk eenvoudiger. Er is geen keukenmachine of mixer voor nodig en je hoeft geen deeg te kneden. Je schenkt of lepelt het beslag in de vorm, bakt deze en legt er vervolgens appelschijfjes in een decoratief patroon overheen.

De structuur van de taart is vrij compact. (Niet gek als er een halve kilo appelmoes door het beslag gaat.) Dat maakt de taart ook helemaal anders dan een grootmoeders appeltaart.

Charlotte à la russe met bosbes en vanille

Charlotte à la russe met bosbes en vanille

Een charlotte à la russe is een perfecte afsluiter van een feestelijk etentje. Het dessert heeft een buitenlaag van lange vingers en is gevuld met fruitcompote of mousse, crème, custard, bavarois en desgewenst nog meer lange vingers. Vaak wordt het gerecht geserveerd met een lint eromheen, een mooie touch die ik zeker niet achterwege zou laten.

De charlotte à la russe is waarschijnlijk ontwikkeld door de Franse kok Antonin Carême, geïnspireerd op de charlotte. De naam ‘charlotte’ doet vermoeden dat het een Franse oorsprong heeft, maar het dessert is volgens de Grote Larousse Gastronomique van Engelse komaf. Traditioneel is de charlotte gemaakt van appelcompote met citroen en kaneel. Voor de bekleding van de vorm werd casinobrood zonder korst gebruikt. Een charlotte wordt in de oven gebakken en kan vervolgens warm of koud gegeten worden.

Een charlotte à la russe wordt koud bereid en geserveerd. Opstijven gebeurt in de koelkast. Het lijkt me persoonlijk ook heerlijk om de vorm in de vriezer te zetten en het als een ijstaart te serveren. Dat wordt een volgend experiment waar ik zeker nog op terug zal komen.

Het resultaat is een zeer elegant dessert. Je zet het niet op tafel, nee, je presenteert het echt. Vanaf het moment dat je ermee binnen komt lopen, krijgt het ook de aandacht die het verdient. Wellicht overbodig om te melden is dat je een charlotte à la russe als één geheel op tafel zet. Als het dessert voldoende is bewonderd, haal je het lint eraf en snij je hem aan.

Tip
Met een rood of groen lint en bord of schaal in kerstsfeer, is deze charlotte à la russe een ideaal dessert voor Kerst.

 

Roze knoflook uit Lautrec

Ail rose de Lautrec

Ail rose de Lautrec, de beste kwaliteit knoflook die Frankrijk te bieden heeft. Alleen deze knoflook mag het predicaat Label Rouge dragen, een bewijs van kwaliteit.

Vandaag staan er knoflookchampignons op het menu (naast risotto Milanese en een luxe gehaktbal). Wat een geluk dat ik de Ail rose de Lautrec heb binnengekregen. Een kilo schoon aan de eh… tros.

Erg leuk detail is dat ik zelfs kan zien dat mijn ail rose is verbouwd door Bernard Bonhoure. 12 bollen van het kaliber 50/70. Ik ben benieuwd hoe lang we hiervan kunnen genieten.

Ik heb ‘m wel eens gegeten, maar nog nooit zelf gekocht. Pas maakte ik een knoflookquiche, en daar had je deze mooi roze bol die barst van de smaak eigenlijk voor nodig. Helemaal geen straf om ‘m nogmaals te maken.

Knoflookquiche

Knoflookquiche

Doe het nou niet! Je zou voortaan minder impulsief te werk gaan. Plannen, plannen, plannen!

Maar waar ik soms best goed in ben, is het negeren van dat innerlijke stemmetje. Vooral als ik ergens zin in heb.

Met het schaamrood op de kaken moet ik dan ook bekennen dat ik het wel heb gedaan. Ik heb de knoflookquiche met een doodnormaal bolletje knoflook (Spaanse) gemaakt en niet met de mooi roze ail rose de Lautrec. Dat, terwijl Onno Kleyn (van wie ik het recept heb) een hele alinea wijdt aan hoe belangrijk het is om goede knoflook te gebruiken.

Ik heb er spijt van én ik ben er blij mee. Spijt, omdat ik Onno op zijn woord geloof. Blij omdat de quiche zo stiekem al heel lekker was.
En blij omdat ik de roze knoflook nu toch echt moet bestellen en het nogmaals moet proberen.

Edelhertenragout met kastanjes en rigatone * gastblog van sissFromage

Edelhertenragout met kastanjes en rigatone * by sissFromage

Als zus van missFromage kun je er bijna niet omheen om aangestoken te worden door de kookgekte van zusterlief! Gelukkig is de liefde voor smaken, geuren, proeven, koken, eten en de gezelligheid rondom het hele gebeuren een ‘familiekwaal’ en mogen we niet allemaal beschuldigend met de vinger dezelfde kant op wijzen.

Gebombardeerd met heerlijke recepten, foto’s om van te watertanden en proeverijen in de culinaire keuken van missFromage herself, is de stap om een gastrecept op haar blog te plaatsen nog maar klein, heel aantrekkelijk en natuurlijk ook een grote eer!

Het is herfst in Nederland. Prachtige herfstkleuren en geuren lokken je al snel naar ‘the place to be’ op een zonnige zondagochtend; het bos. Bepakt met een lege plastic zak liggen mijn vriend en ik al snel bijna horizontaal de vochtige bosgrond af te wroeten, op zoek naar tamme kastanjes. Wat hebben we een geluk, onder het bladerdek liggen talloze kastanjes, glimmend in hun bolster, op ons te wachten. En al snel komt het kind weer in je naar boven; rapen als een bezetene.

Deze edelhertenragout  is een typisch herfstrecept. In ons dorp zit een hertenfarm, dus alle ingrediënten zijn binnen handbereik.

Culinaire film-tip: Haute cuisine

Ik kook graag, eet graag, lees graag over koken en eten en schrijf over koken en eten. En wat doe je dan in je vrije tijd? Juist; je kijkt eens een film over eten.

Binnenkort verschijnt op missFromage een lijst met culinaire films, eetfilms, films for foodies – net hoe je het wilt noemen. Mijn persoonlijke To See List (die ik stiekem toch wel zo compleet mogelijk wil hebben).
Helaas heb ik nog maar enkele films kunnen afstrepen. Ach, het is erg dubbel. Want ergens wil ik ook niet dat deze to do lijst helemaal done is.

Gelukkig komen er ook regelmatig nieuwe must see culi-movies. Zoals aanstaande donderdag, 25 oktober. Vanaf die dag draait de Franse culinaire film Haute Cuisine in de bioscoop.
Haute cuisine (regie Christian Vincent) is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de privé-kok van president François Mitterand, Danièle Delpuch. Delpuch werkte vooral met verse producten van het platteland. Op speciaal verzoek van Mitterand serveerde zij hem voornamelijk authentieke gerechten uit grootmoeders tijd.
Klinkt goed. En als je de beelden van dat lekkere eten voorbij ziet komen…

Eetfilms waarin Frans, Italiaans of Spaans wordt gesproken, hebben voor mij vaak nog net dat tikkeltje extra!

Scène uit de film Haute cuisine

Champignonragout * home made

Ik ben gezegend met drie zussen die stuk voor stuk van lekker eten en zelf maken houden. We vullen deze liefde allemaal op onze eigen manier in. Dat maakt het praten erover ook des te interessanter. Meestal vinden we elkaars kookkunsten heerlijk, maar een kritische noot mag er ook vallen.

Mijn jongste zus liet onlangs via Whatsapp weten dat zij champignonragout had gemaakt. (Je wilt niet weten hoeveel eetfoto’s er digitaal worden verstuurd tussen de zussen.) En sindsdien laat het gerecht me niet meer los. Champignonragout, dat moest en zou snel op het menu komen.

Ragout kwam in mijn jeugd vooral als voorgerecht bij feestelijke etentjes op tafel, in het bekende bakje. Maar ik wilde er natuurlijk wel mijn eigen draai aan geven. Die draai kun je heel letterlijk nemen; ik plaats een bladerdeegkapje op een ovenschaaltje en draai het goedje om zodra het uit de oven komt. Voor een extra feestelijk tintje.