Kaasfondue

Een klassieke Zwitserse kaasfondue is heerlijk, maar ontzettend braafjes tegenover deze lekkerbek. Ik gebruik een combinatie van een wat oudere pikante kaas en een kruidenkaas, wat toch een romiger resultaat geeft dan je misschien zou verwachten. Maar wat de fondue helemaal te gek maakt, is het in wijn gestoofde trio van zoete puntpaprika, sjalot en knoflook. Het overheerst niet, maar geeft net dat beetje afwisseling zodat niet elke hap hetzelfde is.

Kaasfondue voor lekkerbekken

Het idee om gesnipperde puntpaprika toe te voegen, is van Frau Meyer, de moeder van een goede vriendin uit Duitsland. De kaasfondue van Frau Meyer wordt geprezen, dus nieuwsgierig als ik ben, ontfutselde ik het recept. Maar de familie woonde een periode in Moskou en de gebruikte kaas stamt uit die periode. Ik ben nog bezig te ontcijferen welke kaas ik als vervanger voor de Russische in het recept kan gebruiken. Ook met twee andere ingrediënten stoei ik nog. Maar de gesnipperde en gesmoorde puntpaprika, die heb ik alvast overgenomen.

Komkommer-yoghurtsalade met sumac

Komkommer-yoghurtsalade met sumac

De FoodWeLoveBox kwam op het moment dat ik écht boodschappen moest gaan doen, maar nog niet wist wat we zouden eten. Vanwege het volle avondprogramma wilde ik liever niet al te uitgebreid koken. Meteen even de receptenkaarten erbij gepakt en voor zowel deze frisse komkommer-yoghurtsalade als de Falafel met tahin had ik welgeteld drie ingrediënten niet in huis. Dan hoef je niet langer na te denken.

Zowel de komkommer als de appel heb ik niet geschild. Dat gaf een mooi ‘groentje’ in de salade. En het is nog sneller ook 🙂 Halverwege de maaltijd ontdekte ik dat ik de muntblaadjes netjes gesneden op het aanrecht had laten staan. Deze staan dus niet op de foto, maar horen er wel echt bij.

Ik was nieuwsgierig naar deze salade omdat ik hem in een uitgeklede versie wel vaker eet. Bleekselderij, appel en sumac toevoegen was nieuw. Evenals minder knoflook gebruiken. Beide varianten zijn lekker en zullen we vaker eten. Maar de FoodWeLove-variant wint het echt qua smaak en gezond gevoel.

Spaghetti Bolognese

Pasta Bolognese

Spaghetti Bolognese? Pure horror, als je het aan Academia Barilla vraagt. Dit voedingsinstituut uit Parma (gevestigd op het terrein van de voormalige Barilla pastafabriek) beschermt, promoot en ontwikkelt de Italiaanse keuken en etenswaren. Academia Barilla haalde onlangs uitgebreid de pers door een tiental culinaire no-no’s te presenteren die buitenlanders als typisch Italiaans beschouwen, maar die Italianen helemaal niet als zodanig kennen.

Rood-witte onzin
Eén van die no-no’s is spaghetti Bolognese. Het wereldberoemde gerecht klopt van geen kanten. Zo komt het helemaal niet uit Bologna en wordt het van oudsher met tagliatelle (brede, platte pastaslierten) gegeten. Wie olie aan het pastawater toevoegt, heeft nog een andere culinaire doodzonde te pakken; olie voeg je zo nodig na het koken toe. En een rood-wit geblokt tafelkleed? Dat is echt not done.

Braciole * Gevulde kalfslapjes in tomatensaus

Braciole maken: gevulde kalfslapjes in tomatensaus

Tonino Zizzi drukt me een schaar met vijf bladen in de hand en wijst me op het bord met peterselie, selderij en een verse peperoncino. Het pepertje dat eruit ziet als een kleine paprika ken ik alleen in gedroogde vorm en een nieuw voorraadje staat bovenaan mijn shopping list. Nieuwsgierig draai ik hem een keer rond, maar ik wil niet treuzelen, want mijn Apulische kookworkshop is wel geteld drie minuten bezig. En langer dan vier minuten ben ik niet binnen. Als je elkaars taal niet spreekt maar een liefde deelt, is samen bezig zijn ook de beste manier om elkaar te leren kennen.

Sushi Salad * Chirashi met zalm

Sushi Salad * Chirashi met zalm

Dat sushi zo populair is, snap ik als geen ander; je mag me er nog net niet ’s nachts voor wakker maken. Nadelen voor sushilovers zijn dat sushi vrij duur is als je het afhaalt en veel tijd en moeite kost als je het zelf maakt.

Ik snap dan ook niet dat dit type sushi, chirashi, niet wat bekender is. Omdat je het vormen van de sushi overslaat, is het maken een eitje vergeleken met de bekende sushi maki of nigiri. Het mondgevoel is natuurlijk anders omdat de rijst niet strak in een pakketje zit. Maar het is zeker een goede ‘luie’ versie.

Laat je niet afschrikken door de lange ingrediëntenlijst – het is het waard. En echt, je hebt ze over een week of twee weer nodig. Als je al zo lang kunt wachten tot je deze Sushi Salad weer eet.

Sriracha saus * Thaise chilisaus

Sriracha saus

Om lekker en puur te eten, heb je geen toverkunsten of zeeën van tijd nodig, belooft het schrijversteam van foodblog Puur Eten. Met deze sriracha saus, die zich nog het best laat omschrijven als een pittige, friszure Thaise chilisaus, laat blogger Rik meteen zien wat zij daarmee bedoelen. 5 ingrediënten en een kwartier werk – dat nachtje marineren daargelaten – zorgen voor een intense smaak en veel mogelijkheden.

Door Riks enthousiasme (het woord ‘verliefd’ viel zelfs) en zijn uitdagende schrijven (“het is niks voor jou als je al achterover slaat van de sambal bij de Chinees”) koos ik dit recept van Puur Eten voor de foodblogswap van juli. En omdat zo’n flesje sriracha, spreek uit: sieh-rah-tja, multifunctioneel is natuurlijk. Ideaal om bij de hand te hebben.

Snelle Pasta met Tonijn en Champignons

Pasta met tonijn en champignons

Binnen drie kwartier moest er gekookt en gegeten zijn die dinsdag. Laat thuis, volle avondagenda – je kent het wel.

Pasta met tonijn en een roomsausje. Daarmee zou ik goed vergelijkingsmateriaal hebben, bedacht ik me. In een vlaag van voorraad-fanatisme had ik namelijk gereageerd op de vraag van Provamel of ik nieuwe producten wilde proeven. En ik had mijn oog laten vallen op de plantaardige room, Rijst cuisine. Hoe handig is het niet een pakje room op voorraad te hebben dat niet in no time over de houdbaarheidsdatum komt?

Toen de keurig verzorgde doos opende, zocht ik dan ook verwachtingsvol naar de datum. 11-11-2013! Ruim negen maanden. Dat begon goed.

Het resultaat zou je eigenlijk niet moeten vergelijken met room, want dan mist het iets. Waar room heel vol is van smaak, geeft rijst juist een licht smaakje waardoor het niet zo’n grote rol in het gerecht speelt als ik gewend ben.
Maar er zaten twee verpakkingen Rijst cuisine in de doos. Het tweede pakje prijkt op het schap in de kelder. Ik ben benieuwd hoe enthousiast ik ben als het moment dat ik misgrijp op room daar is…

Pasta met cherrytomaat, courgette en croutons

Pasta met cherrytomaat, courgette en croutons

Zoet en pittig tegelijk met flink wat groenten en knoflook. Lekker.

Dit vegetarisch gerecht bestaat uit drie onderdelen: pasta met cherrytomaat, courgette en mini-croutons.
We eten de courgette (met krentjes en pijnboompitten) ook regelmatig bij een stukje vlees en krokante aardappeltjes. En bij spicy schouderkarbonades van de barbecue.

Nog even dit: het voelt wat tegennatuurlijk om de zojuist knapperig gebakken croutons weer tussen de gebakken cherrytomaatjes te mengen, maar geloof me, het voegt echt iets toe zo. De andere helft van de croutons en de pijnboompitjes geven genoeg crunch.

Ik ben bij dit gerecht vrij gul met zout en versgemalen peper. Soms gaat er op z’n laatst ook nog wat paprikapoeder of tijm over de courgette, maar dat hoeft niet.

Pizza Pancetta met champignons en rucola

Pizza Pancetta met champignons en rucola

Lekker makkelijk maar stiekem toch best culinair verantwoord; een home made pizza. Vooral op zaterdag wil ik daar nog wel eens voor kiezen. Aan het eind van de middag maak je het deeg. En als je gaat bakken, hoef je enkel de bodem te vormen en te beleggen.

Hoofdrolspeler op de pizza was deze keer home made pancetta. Ander ongerookt spek in dun gesneden plakjes is een alternatief. Pancetta en paddenstoel is een heerlijke combinatie. Wat knoflook erbij en later wat rucola erover – meer moet dat niet zijn.

De übersimpele tomatensaus is lekker en natuurlijk ook te gebruiken bij ander pizzabeleg. Het is niet veel, maar dat is ook niet nodig. De ingrediënten moeten niet zwemmen in de saus.

Rijst uit de oven met krenten en kikkererwten

Rijst uit de oven met krenten en kikkererwten

Een eenvoudig gerecht uit De smaken van Spanje van Claudia Roden: arroz al horno con pasas y garbanzos. Eenvoudig en smaakvol, wat de Spaanse keuken, en daarmee ook de recepten in dit kookboek, typeert.

Het is een vrij zoete gevulde rijst met knoflook. Mild van smaak. Roden stelt gehaktballetje, gebakken spareribs en saucijsjes of bloedworst voor als begeleider.  Wij aten er albondigas (Spaanse gehaktballetjes) bij, wat inderdaad een prima combinatie is. Gebakken kip zonder al te veel poespas zou ook niet misstaan.

De smaken van Spanje is een zeer interessant kookboek. Roden gaat uitgebreid in op de eetgeschiedenis van Spanje, de verschillende regio’s en de basiselementen van de Spaanse keuken. Zij heeft er gerechten in opgenomen die Spanjaarden zelf thuis bereiden. Haar stelregel bij de selectie van de recepten was dat er een evenwicht moest zijn tussen culinair genot en de inspanning die het kost. Daar is zij wat mij betreft prima in geslaagd.