Siciliaanse nieuwjaarspasta

Siciliaanse nieuwjaarspasta

Nog geen idee wat je op tafel zet op 1 januari? Vier het begin van het nieuwe jaar dan op z’n Siciliaans in met deze pasta per Capo d’Anno. Daar zul je geen spijt van krijgen. Of je nu brak bent van een avondje stappen of familiebezoek, je hebt vast behoefte aan een snel maar smakelijk bordje eten.

De Siciliaanse nieuwjaarspasta is een goed huwelijk tussen zachte, romige pasta en vurige tomatensaus. De reuzel die ik gebruik geeft een typische smaak. Boter is een beter alternatief dan olijfolie, maar haalt net wat van de verfijning van de smaak af.

“Luiheid ten top met een subliem resultaat”

Maar eigenlijk moet ik niet zeuren met mijn ‘verfijning’. Dit recept is namelijk een zeer vereenvoudigde versie van de Lasagne per Capo d’Anno (from Palermo, Sicily) uit Foods of Sicily & Sardinia and the smaller islands van Guiliano Bugialli.
In plaats van zelf verse pasta met veel ei te maken, gebruik ik gedroogde. En de mix van rundergehakt, varkensgehakt en saucijs vervang ik gemakshalve door half-om-halfgehakt. In Palermo gebruiken ze de ricotta van schapenmelk waar de streek om bekend staat. Ik heb de ricotta deze keer niet eens zelf gemaakt, terwijl ik er doorgaans mijn hand niet voor omdraai. Sterker nog; ik heb het recept uitgeschreven en mijn vriend heeft gekookt. Luiheid ten top met een verrassend subliem resultaat.

Dus nu alleen nog iemand vinden die het voor je maakt.

Kerst 2013 Hoofdgerecht

Stoof Bourguignon met risotto, spinazie en een Parmezaanse kletskop

Voor dit gerecht moet je de tijd uittrekken; je kunt het niet binnen 2 dagen maken. En als je slim bent, maak je het in de periode voor kerst, op een rustiger moment. Je kunt het gerust invriezen en op kerstavond uit de vriezer halen. Zo beperk je kooktstress voor het kerstmenu tot het minimum.

Voor dit gerecht maakte ik zelf runderbouillon. Dat recept deel ik binnenkort ook via mijn blog, maar voor nu houd ik het bij ‘bouillon’. Kijk zelf of je home made of blokjes gebruikt. Vleesbouillon is het best voor dit recept.

Zelf ben ik echt laaiend enthousiast over dit recept. Ik heb heel wat eetervaring op stoofgebied, maar dit is serieus één van de lekkerste ooit. De smaak is zo intens en warm. Eerst proef je de wijn en daarna de warme kruiden. Samen met de romige risotto, het bittere van de spinazie en het knapperige, zoute koekje, gebeurt er echt iets in je mond.

Dit gerecht serveerde ik onlangs tijdens mijn kookbeurt van onze eetclub. De samenvatting van de feedback en de beoordeling lees je onder het recept. Bekijk ook het voorgerecht Paddenstoelenkoffie.

Spaghetti Bolognese

Pasta Bolognese

Spaghetti Bolognese? Pure horror, als je het aan Academia Barilla vraagt. Dit voedingsinstituut uit Parma (gevestigd op het terrein van de voormalige Barilla pastafabriek) beschermt, promoot en ontwikkelt de Italiaanse keuken en etenswaren. Academia Barilla haalde onlangs uitgebreid de pers door een tiental culinaire no-no’s te presenteren die buitenlanders als typisch Italiaans beschouwen, maar die Italianen helemaal niet als zodanig kennen.

Rood-witte onzin
Eén van die no-no’s is spaghetti Bolognese. Het wereldberoemde gerecht klopt van geen kanten. Zo komt het helemaal niet uit Bologna en wordt het van oudsher met tagliatelle (brede, platte pastaslierten) gegeten. Wie olie aan het pastawater toevoegt, heeft nog een andere culinaire doodzonde te pakken; olie voeg je zo nodig na het koken toe. En een rood-wit geblokt tafelkleed? Dat is echt not done.

Grootmoeders sukadelappen

Op de eerste frissere dag van het jaar stond ik bij de slager. Ik had mijn vlees en vleeswaren besteld en viste al in mijn tas naar mijn portemonnee.
“Anders nog iets?” klonk de welbekende vraag. Voordat ik het goed en wel in de gaten had, antwoordde ik: “Ja, doe maar vier sukadelappen”. Die stonden helemaal niet op mijn lijstje. Het was het weer dat sprak…

Sukadelappen als impulsaankoop. Best grappig eigenlijk, als je er bij stilstaat.

Er lagen nog aardappels en sperziebonen (uit eigen tuin, die van mijn vader) in de kelder. Prima combinatie. Lekker ouderwets.
En aangezien we met twee goede eters en een peuter met wisselende trek aan tafel zitten, is vier sukades genoeg voor twee keer eten. Het duo dat nu in de vriezer ligt, zet ik met rode kool met appel op tafel. Precies zoals oma het zou doen.